mój ulubiony aktor! <co raczej nie dziwne jest>
Moim zdaniem zasłużył sobie na przydomek King Khan! Jak ja go ubóstwiam oglądać na scenie w każdym filmie i w każdej nowej roli mnie zadziwia i zaskakuje. Najbardziej jednak uwielbiam Jego mimikę- jest tak niesamowita!
Zawsze jak mam zły humor oglądam Jego zdjęcia i już uśmiech się pojawia Facet ma takie "cuś" w sobie co działa jak lep...

Shahrukh Khan

Jutrzenka

Czemu tylko SRK w cekinach nie wygląda kiczowato? hehe
Juhi, ja też lubię Shahrukha Ostatnio najbardziej w roli z "Rab Ne Bana Di Jodi"
A najbardziej lubię scenę, kiedy Szaruczek jęczy z przejedzenia xD

PIĘKNE FOTKI KRÓLA BOLLYWOOD Shah rukh Khana więc sie nie dziwię też żę król bollywood jest także królem kobiecych serc a kobiety ponoć mdleją na jego widok a faceci ubieraja sie tak jak on bardzo lubie tego aktora-może zróbmy sonde króra z dziewczyn na forum by sie chciała spotkać z SHAH RUKH KHANEM

Ostatnio edytowany przez PIOTREK (2010-01-04 14:40:48)

Od kiedy pozwoliłam córce obejrzeć ,, Czasem słońce czasem deszcz " w domu trwa ,, konflikt" , który z braci jest przystojniejszy, milszy itp. Córka po stronie ,, Szaraczka" ja Hrithika , mąż - bez zdania. Ale chyba trudno mu się dziwić:)) Jakie ma szanse przy takiej konkurencji??

Shah Rukh Khan: wstydliwe bożyszcze kobiet

Kochają się w nim kobiety na całym świecie. Ma zapewne więcej fanek niż Brad Pitt i Leonardo DiCaprio razem wzięci. Rozmawialiśmy z Shah Rukh Khanem!

Na kilka dni przed jego wizytą na Berlinale, gdzie prezentował wchodzący właśnie na nasze ekrany film "Nazywam się Khan", zadzwoniliśmy do niego w Bombaju. W Polsce – mroźna zima, szaro, lodowato, ciemno. U niego – słońce. Czy ktoś, kto jest wielbiony przez miliony na całym świecie, kogo pojawienie się publiczne wywołuje nie tylko głośne piski, ale niemal histerię, będzie miał ochotę odpowiadać na pytania, czy będzie nas zbywał zdawkowymi hasłami? Nic takiego. Tak serdecznej rozmowy dawno nie przeprowadzaliśmy z żadną z rodzimych gwiazd.

Dagmara Romanowska: Często w wywiadach powtarzasz, iż filmy, w których grasz są dla ludzi, którzy mówią Twoim językiem. Nie masz na myśli hindi, tylko język kina… Jakbyś go określił? Co to za język?

Shah Rukh Khan: Wierzę, że moje filmy mówią uniwersalnym językiem, który daje nadzieję, gdy wszelką nadzieję już straciłeś i czujesz się bardzo źle, mówią językiem miłości, gdy czujesz się niekochany, mówią językiem, który daje ci energię, chęć do działania, gdy nic już nie chcesz robić. To filmy, które mówią o tym, czego wszyscy chcemy, o czym marzymy – o miłości, szczęściu, nadziei. Język mojego kina to język, który, pod koniec seansu, pokazuje widzom, iż życie nie jest takie złe, a rzeczywistość nie jest aż tak okropna, jak się wydaje. Takie powinno być kino, moje kino. To nie znaczy, że kino nie ma mówić o innych rzeczach, problemach, postaciach, że ma być realistyczne, posiadać inne aspekty. Nie zaprzeczam temu. Ale moje filmy mają sprawiać, iż życie nie zdaje się po nich takie ciężkie.

"Rzeczywistość to coś, co codziennie widzę u swojego sąsiada. Nie muszę jej oglądać w kinie" – zgodzisz się z taką tezą? Kino sygnowane nazwą "Bollywood" ma w sobie magię, której nie znajdziemy w innych filmach. To jest magia, o której chodzi w kinie?

Gdy sam oglądam film, chcę zobaczyć coś więcej, coś innego, niż moje życie. Chcę znaleźć się w innym, fantastycznym świecie – niezależnie, czy rozgrywa się w moim świecie, czy to "Mr. & Mrs. Smith". Swoje życie znam, oglądam – żyję je. Myślę, że kino powinno nieść rozrywkę i coś pozytywnego. Filmy nie powinny sprawiać, iż zaczynamy czuć, że nie ma żadnego happy endu, że wszystko potoczy się źle. Wierzę w takie kino. Sam bardzo pozytywnie myślę o życiu i chcę, by filmy też takie były.

Do premiery "Czasem słońce, czasem deszcz" w Polsce kino z Indii niemal nie było znane. Ten film odkrył Bollywood w naszym kraju, rozpoczął nową modę i fascynację. Zaraził wszystkich energią, odkrył nowy świat, kolor, radość. Czy często spotykasz się z takimi reakcjami?

Przede wszystkim bardzo chciałbym przyjechać do Polski. Z podobnymi reakcjami spotykałem się w Niemczech, Francji, w Ameryce Południowej. To kino cenione jest za kolor, za ciepło, za to, że jednoczy ludzi, sprawia, iż chcą się ściskać, łapać za ręce. Ktoś kiedyś mi powiedział, że te filmy przypominają ludziom, jak płakać – w świecie, który stał się zbyt mechaniczny i zapomniał o łzach. W Indiach wierzymy w te historie, jesteśmy do takiego kina przyzwyczajeni, dla nas nie jest to tak niezwykłe. Ale na świecie – wiele osób mówi o radości, kolorach, cieple, które bije z tych filmów. To bardzo dobre.

Europejscy i amerykańscy kinomani oglądają filmy inaczej niż w Indiach. W tym kręgu kulturowym film ogląda się raz, może dwa, rzadko więcej. W Indiach jest inaczej – szczególnie jeżeli chodzi o produkcje bollywoodzkie. Widzowie znają je na pamięć, wracają po naście razy na ten sam tytuł.

To część naszej kultury, najtańsza rozrywka i wielki biznes – jedna z największych kinematografii na świecie. Pozwala ludziom poczuć się lepiej, szczęśliwiej. Fascynuje i pozwala poczuć, że się gdzieś wychodzi, daje radość. Hindusi są bardzo emocjonalni, kochają filmy, kochają gwiazdy filmowe – i to przekłada się na to, jak je oglądają. Mamy produkcje, które są grane przez naście lat. ALE jeżeli coś im się nie spodoba, wyrażają to, są źli. Po wiele razy wracają na te filmy, które wielbią – chodzą na projekcje, tańczą, mówią razem z bohaterami. Jeżeli nie – potrafią być równie okrutni. Będą pokazywali swój zawód. Filmowców i widzów wiąże bardzo silna emocjonalna nić. Może to jeden z powodów, dla których tak wiele kręcimy i kino tak się u nas rozwija.

Wspomniałeś o gwiazdach – sam jesteś megagwiazdą. Twoją twarz, role, nazwisko zna więcej osób, niż wiele hollywoodzkich aktorów. To dla Ciebie ciężar, czy bodziec dodający energii i siły?

Nigdy nie myślałem, że zostanę gwiazdą. Naprawdę nie wiem, jak do tego doszło. Przyjmuję to z wielką pokorą i radością. To zaszczyt, iż tylu widzów mnie rozpoznaje. Dla nich chcę dalej pracować, jeszcze ciężej, kręcić jak najwięcej filmów, by w ten sposób podziękować za sympatię, którą mnie darzą. Chcę ich bawić i wzruszać. Nie zasłużyłem na to. Daje mi to ogromną radość i szczęście. Wspaniale jest być gwiazdą. Ale to też ogromna odpowiedzialność – by nie zawieść zaufania, które jest we mnie pokładane. Jak przed chwilą mówiłem – ludzie w Indiach są bardzo uczuciowi. Kino to nie tylko biznes, to pełna uczuć, żywych reakcji i akcji relacja, w której nie można zranić drugiej strony. Angażujesz się w to osobiście, nie możesz zdradzić swoich fanów.

Kilka lat temu podobno miałeś Polskę odwiedzić – na festiwal.

Owszem, otrzymałem zaproszenie. Ale nie mogłem przyjechać, w związku z innymi zobowiązaniami. Ale bardzo chciałbym kiedyś odwiedzić, poznać Polskę, może nakręcić u Was film. Bardzo mnie Polska intryguje.

Częściowo w Polsce powstały zdjęcia do filmu "Fanaa"…

Wiem! Kajol jako pierwsza powiedziała mi, że ludzie w Polsce mnie znają. Naprawdę bardzo chciałbym przyjechać.

Wiele osób tu chciałoby się z Tobą spotkać osobiście, porozmawiać. Jesteś wielką gwiazdą, ale zawsze masz czas dla swoich fanów, masz z nimi świetny kontakt – tak powtarzają wszyscy, którzy się z Tobą kiedykolwiek zetknęli. Co daje Ci najwięcej radości w kontakcie z fanami? Nie stajesz na piedestale – jesteś zawsze dla ludzi.

Chciałbym osobiście spotkać się z wszystkimi, którzy mnie lubią, spędzić z nimi jak najwięcej czasu, ale ogranicza mnie praca, obowiązki. Myślę, że wszystkie gwiazdy tego by chciały, ale nie mogą. Nie mają kiedy. Kocham ludzi i kocham się z nimi spotykać. Chciałbym każdego uściskać. Rozumiem i szanuję to, że ci, którzy cenią moją pracę pragną poznać mnie osobiście. Chciałbym spotkać wszystkich swoich fanów, na całym świecie. Chciałbym mieć więcej czasu, lepszą organizację, bezpieczeństwo, by poznać wszystkich.

Co Twoim zdaniem bollywoodzkie kino mogłoby wziąć z kina europejskiego/amerykańskiego i na odwrót? Co moglibyście dać Hollywood i Europie?

Technologia i jej wykorzystanie w kinie zachodnim są świetne. Tego powinniśmy się nauczyć. Kino Indii z kolei może zaoferować szczere, normalne historie i muzykę, bo jesteśmy bardzo muzycznym krajem. Zachodnie kino jest zbyt powtarzalne. A u nas jest wielkie bogactwo opowieści. Rozwijamy się. Mamy proste potrzeby i pragnienia i cudowną muzykę. Technologia z Zachodu, i historie i muzyka z Indii.

Muszę Cię zapytać o jeszcze jedną rzecz – pocałunki! Naprawdę nie wolno się Wam całować?

Tańczymy i całujemy. Bardzo dużo. Tylko ja nie całuję na ekranie, bo się wstydzę. Jestem nieśmiały wobec dziewczyn. Ale inni całują się dużo i bardzo im się to podoba. Dwadzieścia lat temu – owszem, nie zezwalała nam na to kultura, ale wiele się zmieniło. Dziś nie budzi to już takich kontrowersji. Ja nie całuję i nie lubię koni.

A o co chodzi z angielskim? Bollywoodzkie kino używa tego języka w najważniejszych momentach – gdy na ekranie widzimy wyznania miłości, żalu. Dlaczego?

W ten sposób mówimy na co dzień. Używamy mieszanki hindi i angielskiego. Szczególnie w dużych miastach – ten język nazywamy hindish. Znajdziesz to też w filmach, chyba że akcja rozgrywa się w regionie i czasie, w którym angielski nie był używany.

Jaki jest "Nazywam się Khan"?

Mam nadzieję, ze film wszystkim się bardzo spodoba. To dość międzynarodowa, uniwersalna opowieść – o miłości i harmonii. Mam nadzieję, że widzowie miło spędzą czas w kinie.

Dziękuję Ci za rozmowę!

Naprawdę chciałbym przyjechać do Polski i osobiście każdego uściskać. Przekaż wszystkim pozdrowienia ode mnie.

Źródło:
www.onet.pl

Jutrzenka

Z tego artykułu wyłania się moim zdaniem mniej pokorny Shahrukh niż zazwyczaj. Wydaję mi się, że wcześniej nie mówił aż tak bez ogródek o chęci pławienia się w luksusie Z jednej strony to dobrze - jest szczery, ale z drugiej brzmi to troszkę dziwnie

Co do przyćmienia Hollywood przez Bollywood - i tu i tu są ciekawe produkcje i fajni aktorzy. Większy sentyment mam jednak do bollywoodzkiego świata

Aryano Bardzo ciekawy artykuł znalazłaś

Jutrzenka