Serce mi zawsze rośnie, jak moje pisaniny są chwalone Tekst o jedzeniu właśnie się tworzy.

Tak, to się nazywa wasabi, mam nawet w lodówce tubkę tego specyfiku Moja mama raz tego spróbowała, jak nie wiedziała co to jest i ile się tego bierze... Khm, ja się śmiałam ;P Bo tego się dosłownie odrobinę bierze

Co do anime, to pisałam wyżej, że świruję tylko na punkcie Death Note... Znam trochę innych, lepiej albo gorzej, np. Naruto, Hellsing, Chobits, albo takie klasyki jak Dragon Ball czy Sailor Moon... GTO tylko z nazwy, nigdy się nie zagłębiałam. M&a jest fajne, ale i tak wolę ich horrory Albo gry

Wikipedia twierdzi, że od zwykłego chrzanu "jest dużo ostrzejszy i bardziej piekący, w smaku bardzo podobny, ale z lekką nutką goryczy", chociaż ja tam tej goryczy nie czuję

Tak wygląda ta roślinka w całości wyrwana

Tutaj już po spotkaniu z tarką

Wiecie, dla mnie (szczególnie na tym ostatnim zdjęciu) to wygląda jakby było świeżo z wody wyciągnięte, może dlatego przez długi czas byłam święcie przekonana, że wasabi to roślina morska i rośnie pod wodą
W każdym razie, w Polsce dostanie się co najwyżej wasabi w tubce albo w proszku (do którego dodaje się wodę i ma taką samą pastę jak z tubki), bo świeżego korzenia nie można kupić. A sama pasta ma całkiem ładny zielony kolor Wygląda tak:

Chociaż ostre to jest pewnie tak samo jak świeży korzeń ;P

SM jest też bajką mojego dzieciństwa Gdzieś nawet powinnam mieć swoje stare rysunki i inne gazetki Aktualnie już wyrosłam z takich historyjek, ale nadal uważam, że to jest genialne

Ooo właśnie, harakiri to jedna z rzeczy, które bardzo mi się kojarzą z Japonią Dlatego też, skoro podpowiedziałeś Piotruś tak ciekawy temat, to ja poniżej zamieszczam krótki opis tego zwyczaju

Seppuku

Seppuku (jap. Seppuku) – japoński rytuał samobójstwa poprzez rozpłatanie mieczem wnętrzności, nazywany również harakiri (jap. 'hara' znaczy 'brzuch', 'kiri' to rzeczownik odczasownikowy oznaczający 'cięcie'; zwrot w Japonii uznawany za wulgarny?), kappuku (jap. kappuku?) lub tofuku (jap. tofuku?).

Według tradycji japońskiej to właśnie w brzuchu mieściła się dusza, był on też miejscem, w którym, jak wierzyli, umiejscowione były uczucia. Rozcięcie brzucha miało być dowodem niewinności samobójcy i okazania szczerości jego zamiarów. Po śmierci był on oczyszczany ze wszelkich zarzutów.

HISTORIA

Zwyczaj seppuku był praktykowany w Japonii od roku 1170 n.e. Seppuku było wolą samuraja, by oczyścić się z błędnych zarzutów i udowodnić swą niewinność, było także popełniane na rozkaz cesarza. Było karą niehańbiącą, a nawet zmywającą wszelką hańbę. Ta forma seppuku przestała istnieć od czasu przewrotu, tj. od roku 1868.

Seppuku z czasem stało się formą protestu przeciwko rozkazom zwierzchników, wyrazem nieutulonego żalu, najdogodniejszym sposobem zmazania doznanej obelgi. Forma ta praktykowana była jeszcze na początku XX wieku. Jako wyraz żalu po śmierci cesarza Mutsuhito seppuku popełnił słynny zdobywca Port Artur, generał Maresuke Nogi. W roku 1925 zastosowano seppuku jako protest przeciwko zagranicznej polityce rządu.

Ostatnim głośnym przypadkiem seppuku w Japonii było samobójstwo pisarza Yukia Mishimy w 1970r., będące wyrazem protestu przeciw zmianom, jakie zaszły w Japonii po II wojnie światowej.

Niepoprawna nazwa seppuku, harakiri, została upowszechniona prawdopodobnie przez amerykańskich żołnierzy stacjonujących na archipelagu japońskim. Wynika z błędnego odczytania japońskich znaków seppuku, a chociaż uważana jest za wulgarną, jej użycie zazwyczaj traktowane jest jako faux pas.

WYKONANIE SEPPUKU

Seppuku było zawsze przywilejem wyższych klas. Dokonywane bywało bardzo uroczyście, w odświętnych szatach, często w obecności zaproszonych gości, prawie zawsze w obecności kaishaku – sekundanta (na polu walki kaishaku nie zawsze był obecny). Polegało na rozcięciu sobie w pozycji klęczącej brzucha. Aby przygotować się do śmierci, wojownik pisze wiersz śmierci. Pierwsze cięcie wykonywano zawsze poziomo, z lewej strony na prawą. Jeżeli siły pozwoliły, to po nim następowało drugie, pionowe. Mogło ono być przedłużeniem pierwszego lub zaczynać się w jego środku i biec w górę, w stronę krtani. Wykorzystywano do tego celu specjalny sztylet. Kaishaku najczęściej był towarzyszem broni samuraja popełniającego seppuku, jego przyjacielem lub nawet wasalem. Miał on ściąć mieczem głowę samobójcy, aby skrócić jego męki. Cięcie kaishaku musiało być wykonane bardzo precyzyjnie, tak aby głowa pozostała przytwierdzona do ciała fragmentem skóry i by nie potoczyła się po ziemi.

ZNANE OSOBY, KTÓRE POPEŁNIŁY SEPPUKU

* Maresuke Nogi
* Minamoto no Yoshitsune
* Oda Nobunaga
* Saigō Takamori
* Shibata Katsuie
* Yamanami Keisuke
* Yukio Mishima

Tanto - narzędzie rytualnego samobójstwa

Źródło:
Wikipedia

Jutrzenka

Kurde...,a ja zawsze myślałam,ze moja mama sobie neologizm wymysliła uzywając "seppuku"
Wasabi jadłam w sushi, które Marta przygotowała na seans Om Shanti Om Smakowało mi ;d Chociaz i tak najbardziej moje serce podbiła herbatka japońska

nensha napisał:

Japończycy pewnie by zrozumieli, ale to byłby trochę obciach wyjechać ze słowem harakiri ;P

No właśnie, w takim razie dlaczego słowo harakiri jest jednak odczytywane negatywnie a z kolei seppuku uważa się za poprawną nazwę? Na Wikipedii, tak jak pisałam, była mowa o tym, że to amerykańscy żołnierze źle odczytali japońskie znaki, ale na czym dokładnie polega ten błąd?

Jutrzenka

Svasti napisał:

czyli harakiri i seppuku to to samo? inaczej samobójstwo.

Generalnie oba słowa odnoszą się do tej samej czynności - samobójstwa, ale tylko tego przez rozcięcie brzucha. Samobójstwo ogólnie, w sensie zabicia siebie to jisatsu. A co do różnic między słowami seppuku i harakiri...

Jutrzenka napisał:

No właśnie, w takim razie dlaczego słowo harakiri jest jednak odczytywane negatywnie a z kolei seppuku uważa się za poprawną nazwę?

Zapis słowa seppuku w znakach kanji wygląda tak:
Natomiast słowo harakiri to:
Pewnie już zauważyliście, że w obu nazwach są te same dwa znaki, tylko w przestawionej kolejności. W japońskim ten sam znak można odczytać na kilka sposobów. W związku z seppuku i harakiri czytałam dwie teorie. Pierwsza to właśnie błędne, takie dosłowne, najprostsze rozczytanie znaków przez amerykańskich żołnierzy (hara=brzuch, kiri=ciąć, przy czym kiri jest zapisane dwoma znakami, ten ostatni, trzeci znak to "ri", dodany aby stworzyć czasownik). Druga teoria jest taka, że harakiri to po prostu kolokwialna wersja seppuku, pochodzi z czasów samurajów, którzy właśnie używali formy seppuku, bo była bardziej formalna. Japońscy chłopi z czasów feudalnych mówili harakiri. No i wiadomo - język nizin społecznych

Ale wiecie, ja się w to nigdy nie wgłębiałam za szczególnie, japonistką też nie jestem, więc traktujcie to trochę z przymrużeniem oka, bo nie gwarantuję że w którymś momencie się nie mylę

Mam pytanko: czy alfabet japoński jest trudny?
w sensie czy ma tyle samo liter, i czy są znaki jakieś do siebie podobne?

bo prawdę mówiąc duża ilość znaków pewnie by mi się zlewała...

Nensha!
Mnie się niestety znaki nie wyświetlają

Podziwiam Twoją wiedzę! Posługiwanie się językiem japońskim zasługuje na ogromne uznanie

Jutrzenka